Czym różni się certyfikat kwalifikowany od niekwalifikowanego? Kiedy stosuje się jeden, a kiedy drugi? Kto używa certyfikatu kwalifikowanego, a kto niekwalifikowanego?
Chęć usprawnienia obiegu dokumentów, sprawienia by można było wysyłać elektroniczne dokumenty szybko i sprawnie spowodowała, że na rynku pojawiły się rozwiązania, które potwierdzają autentyczność i integralność danego dokumentu. I tak można używać pieczęci elektronicznej, podpisu elektronicznego itd. Podpis elektroniczny wykorzystywany jest przede wszystkim przez urzędy i biznes. Zdecydowanie rzadziej korzystają z niego osoby prywatne. Obok nich istnieją certyfikaty. Mamy certyfikaty kwalifikowane i niekwalifikowane. Podstawowa różnica pomiędzy nimi dotyczy gwarancji prawnej. Certyfikat kwalifikowany jest równoznaczny z podpisem odręcznym. Certyfikat niekwalifikowany może być użyty do zaszyfrowania jakiejś informacji, do podpisania pliku czy logowania do systemu.
Rodzaj certyfikatu zależy też od tego w jaki sposób go używamy. I tak certyfikat kwalifikowany wykorzystuje się wyłącznie w celu weryfikacji podpisu elektronicznego. Certyfikat niekwalifikowany może być używany praktycznie bez ograniczeń. Oba certyfikaty różnią się też sposobem przechowywania. Certyfikat kwalifikowany zwykle przechowywany jest na zewnętrznym nośniku, którym może być karta albo pendrive. Certyfikat niekwalifikowany całkiem swobodnie można przechować na komputerze.
Kto wydaje certyfikat kwalifikowany?
Jednak największym wyróżnikiem obu certyfikatów jest sposób jego utworzenia. Certyfikat kwalifikowany wydać może wyłącznie autoryzowane Centrum Certyfikacji. Certyfikat niekwalifikowany może być wydany przez jakikolwiek podmiot.
Certyfikat niekwalifikowany może być stosowany do podpisywania poczty elektronicznej, szyfrowania informacji, autoryzacji urządzeń sieciowych oraz zestawiania bezpiecznych połączeń.
Certyfikat kwalifikowany
W przypadku certyfikatu niekwalifikowanego („zwykłego”) Rozporządzenie eIDAS nie narzuca wymagań, co do sposobu generowania i przechowywania klucza prywatnego oraz sposobu generowania podpisu elektronicznego weryfikowanego takim certyfikatem (programowo czy też z wykorzystaniem kart kryptograficznych).
Certyfikat niekwalifikowany może być wykorzystany np. do zabezpieczenia konkretnych plików albo poczty e-mail. Certyfikatu kwalifikowanego używa się np. do zabezpieczania dokumentów elektronicznych.
